Tækjaskúffa Guðjóns

Ál er ansi merkilegur málmur. Það er rifist um hann í Hafnarfirði, nýbyrjað að framleiða hann á Reyðarfirði og það er rifist um hann á Alþingi.

Hvernig snertir ál lífið mitt? Tja, gleraugun mín eru úr áli, sem mér var sagt að hefði verið framleitt í Straumsvík og núna á skírdag setti álbútur ferðalagið mitt til Eyja í hættu.

Þetta var nákvæmlega eins og lögmal Murphy’s. Við Vilborg vorum búin að pakka öllu dótinu í bílinn og vorum komin á beinu Miklubrautina á leið út úr bænum. Mátulega tímanlega til að ná Herjólfi í Þorlákshöfn. Við vorum komin framhjá Kringlunni þegar ég sé eitthvað glansandi stykki koma fljúgandi undan bílnum á undan. Næsta sem ég heyri er heljarinnar dynkur og óhljóð, þegar búturinn flaug undir bílinn.

Ég blikkaði bílinn á undan eins og brjálæðingur og ökumaður hans var nógu elskulegur til að stoppa. Hann var á nýuppgerðum Benz sportbíl á breiðum afturdekkjum. Við skoðuðum bílinn hans og þar var ekkert sem vantaði. Þannig að við skiptumst á símanúmerum og ég skoðaði bílinn minn betur. Þá kom í ljós að vatnskassinn lak. Ég settist inn og keyrði bílinn minn pípandi með rautt ljós í mælaborðinu heim til mömmu og pabba.

Ég hringdi í tryggingafélagið og lét lögguna gera skýrslu. Ég fékk líka bílinn lánaðan hjá Arnari frænda til að finna stykkið mikla. Það reyndist vera 40 cm langur álbútur og um það bil 10 cm á breidd. Semsagt, rusl af götunni og fellur því í sama flokk og þegar grjótkast skemmir bíl.
Það er ólíklegt annað en að ég þurfi að bera tjónið sjálfur, það felst í að kaupa nýjan vatnskassa og grill og að láta koma því í bílinn. Dýrt. Ef þetta verður mjög dýrt, get ég alltaf látið tryggingarnar græja þetta.

Sem betur fer, fer Herjólfur tvær ferðir milli lands og eyja og við misstum af fyrri ferðinni. Þannig að mamma og pabbi skutluðu okkur í Þorlákshöfn til að ná seinni ferðinni eftir að mamma úðaði í okkur pönnukökum með rjóma. Þetta var eiginlega lán í óláni, því það er miklu sniðugra að skilja bílinn eftir heima hjá þeim heldur en í Þorlákshöfn, svo ekki sé minnst á pönnsurnar!

Álbúturinn var vonandi eina vandamálið í þessari ferð. Herjólfur skilaði okkur klakklaust til Eyja og við höfum verið hérna í leti forfeðranna í góðu yfirlæti hjá Friðrik og Guðrúnu, foreldrum Vilborgar.
Veðrið hefur ekki beint leikið við okkur, hér er búin að vera rigning (rigning í Eyjum er blautari en annarsstaðar) og rok. Það þýðir að það er ekkert gaman fyrir gleraugnagláma eins og mig að vera úti. Vilborg er reyndar búin að fara út að labba alla dagana, koma hundblaut heim og fara beint í sturtu.

Semsagt, ljúfir páskar með fokdýru upphafi.